«Ολοένα και περισσότερο έχανε ο ταξιδιώτης τη γραμμή που χώριζε τον εξωτερικό από τον εσωτερικό του κόσμο, το σύνορο ανάμεσα σ' αυτά που έβλεπε στ' αλήθεια μπροστά στα μάτια του και σ' εκείνα που πρόσθετε ο ίδιος με τη φαντασία του. Στο τέλος δεν μπορούσε πια να κάνει καμιά διάκριση: το μυαλό του του φαινόταν σαν τμήμα του εξωτερικού περιβάλλοντος και τα αντικείμενα σαν πλάσματα της φαντασίας του». Η υπέροχη φαντασία του Μίχαελ Έντε μας οδηγεί σε χώρους γοητευτικούς όπου το όνειρο και η τέχνη αντικατοπτρίζουν τις εικόνες πίσω από τα σύμβολα, τη μουσική πίσω από τις μορφές. Ένα υπέροχο έργο τέχνης.