Κατά τη διάρκεια των εποχών των μεγάλων ανακαλύψεων, "το πρόβλημα του γεωγραφικού μήκους" ήταν η σπουδαιότερη επιστημονική πρόκληση . Αδυνατώντας να προσδιορίσουν το γεωγραφικό μήκος τους, οι ναυτικοί στην κυριολεξία χάνονταν στην θάλασσα, αμέσως μόλις απομακρύνονταν από τη στεριά. Τα πλοία προσέκρουαν σε βραχώδεις ακτές. Οι γνωστοί θαλάσσιοι δρόμοι ήταν εύκολη λεία για τους πειρατές. Το 1714, το Αγγλικό Κοινοβούλιο πρόσφερε μια τεράστια αμοιβή σε όποιον έβρισκε μια επιτυχημένη μέθοδο μέτρησης του γεωγραφικού μήκους. Το επιστημονικό κατεστημένο -από τον Γαλιλαίο ως τον Σερ Ισαάκ Νεύτωνα- είχε χαρτογραφήσει τον ουρανό, βέβαιο ότι η λύση θα ήταν αστρονομική. Σε απόλυτη αντίθεση, ένας μοναχικός άνθρωπος, ο Τζόν Χάρισον, τόλμησε να φανταστεί μια μηχανική λύση - ένα ρολόι που θα κρατούσε τον ακριβή χρόνο στη θάλασσα, κάτι που κανένα ρολόι δεν έκανε στη στεριά. Και η κούρσα ξεκίνησε...

"Πρόκειται για μια ιστορία μηχανορραφίας, όσο και επιστήμης... 'Ενα βιβλίο-διαμάντι για όποιον ενδιαφέρεται για την ιστορία, τη γεωγραφία, την αστρονομία, τη ναυτική πλοήγηση, την κατασκευή ρολογιών και -όχι λιγότερο- την παλιά απλή ανθρώπινη φιλοδοξία και απληστία".