Να, κάτω από το ίδιο εξώφυλλο, δυο μυθιστορήματα αφιερωμένα στον ίδιο άντρα. Στο ένα, η Μαριάν είναι δέκα χρόνια η σύζυγος του Ζαν Νταστιέ. Τον αγαπάει. Τους ενώνουν χίλιοι δεσμοί της καθημερινής ζωής. Στο άλλο, η Ζιλιέτ, στενή φίλη του ζευγαριού κι από πολύ καιρό μάρτυρας αυτής της ευτυχίας, αυτής της ισσοροπίας, ως τη μέρα που αντιστέκεται πια και ξαναβρίσκει στον Ζαν Νταστιέ τον έρωτα της νιότης της. Η βασική πρωτοτυπία αυτού του βιβλίου είναι η ταυτόχρονη γραφή δύο γυναικών για τον ίδιο άντρα, δύο γυναικών που η καθεμία τον αγαπάει και τον φωτογραφίζει σύμφωνα με τη δική της θέση, τη δική της προσωπικότητα και τις δικές της αναζητήσεις. Στο βιβλίο Οι Δύο Γυναίκες ξαναβρίσκουμε αυτό το σπάνιο μείγμα γέλιου και θλίψης, την ειλικρίνεια, την αγωνία, το κέφι για ζωή, τον πανικό και την ελπίδα που έκανε το Ημερολόγιο για Τέσσερα Χρόνια λαμπρή επιτυχία.