Στο «Βασιλιά Οιδίποδα» ο Φίμαν παίρνει το υλικό από την αρχαία Ελλάδα, την τραγωδία του Σοφοκλή, το μεταφέρει στο Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και το αφήνει να εξελιχθεί πάλι στην Ελλάδα, προβάλλοντας μέσα απ' αυτή την τραγωδία την ενοχή των Γερμανών στρατιωτών.

Η υπόθεση του έργου αναφέρεται στο έτος 1944, όταν οι ναζί στρατιώτες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα. Σε τέσσερις σχεδόν σελίδες ο Φίμαν εξιστορεί με σαρκασμό την οπισθοχώρηση αυτών των στρατιωτών και ονομάζει το έργο αυτό ειρωνικά «ένα ειδύλλιο».