Στη μέση του πουθενά, σε μια ίσμπα χαμένη στην αχανή στέπα, η γιαγιά Σαρλότ, μια Γαλλίδα της Μπελ Επόκ παγιδευμένη στη Ρωσία του 20ού αιώνα, μιλάει ακούραστα στα εγγόνια της για το Παρίσι της νεότητάς της.

Μέσα από ασπρόμαυρες φωτογραφίες και κιτρινισμένα αποκόμματα εφημερίδων ζωντανεύει στα μάτια των παιδιών, όμοια Ατλαντίδα, η μακρινή πατρίδα αυτής της τρομερής γυναίκας, που πήγε με τα πόδια από το Παρίσι στη Μόσχα και που, έχοντα δει κατάματα το θάνατο, κέρδισε την αιώνια γαλήνη.

Κι ο μικρός Αντρέι ψάχνει την ταυτότητά του, διχασμένος ανάμεσα σε δυο κόσμους: τη Γαλλία της γιαγιάς, τη Γαλλία των αρχών του αιώνα, με την ποίηση, τις δαντέλες, τα αρώματα και τη σαμπάνια, και τη Ρωσία της θείας, τη Ρωσία της επανάστασης, με τους χιλιάδες νεκρούς, την άφθονη βότκα και το πολικό ψύχος.