Ο Τερέντιος στις δύο του αυτές κωμωδίες παραφράζει τα ομώνυμα (χαμένα για μας) έργα του Μενάνδρου Ανδρία και Εαυτόν τιμωρούμενος. Πέρα από τη λογοτεχνική αξία των έργων αυτών, που αποτελούν ουσιαστικά τον καθρέφτη της ελληνιστικής Αθήνας (μεταφερμένα στη Ρώμη του 2ου αι. π.Χ.), ο Τερέντιος ασχολείται και με το πρόβλημα της διαπαιδαγώγησης των εφήβων και των νέων, και δείχνει πώς οι ακραίες τοποθετήσεις (αυστηρότητας ή επιείκειας) οδηγούν σε αδιέξοδο. Ο Εαυτόν τιμωρούμενος για πρώτη φορά μεταφράζεται στα ελληνικά. Οι κωμωδίες του Τερεντίου, όπως και του Πλαύτου, διασώζουν το πνεύμα και το ύφος της νέας αττικής κωμωδίας, της οποίας το έργο έχει κατά το μεγαλύτερο μέρος χαθεί.