Η αρχικά επιτρεπτή υιοθεσία ενηλίκων περιορίσθηκε με το ν. 2447/1996 (άρθρο 1579 του Αστικού Κώδικα) μόνο στην υιοθεσία από τον ένα σύζυγο ενήλικου τέκνου του άλλου συζύγου.
Με το ν. 2915/2001 τροποποιήθηκε το άρθρο 1579 και πλέον η υιοθεσία ενηλίκου είναι επιτρεπτή αν ο υιοθετούμενος είναι «συγγενής ως και τον τέταρτο βαθμό εξ αίματος ή εξ αγχιστείας αυτού που υιοθετεί». Έτσι διευρύνθηκε ο κύκλος των περιπτώσεων υιοθεσίας ενηλίκων, ώστε αυτή να αποκτά και από πρακτική πλευρά ενδιαφέρον.
Στο άρθρο 1580 ΑΚ προβλέπεται «ανάλογη εφαρμογή» των κανόνων για την υιοθεσία ανηλίκων και στην υιοθεσία ενηλίκων, εφόσον δεν υπάρχει για την τελευταία ειδική ρύθμιση.

Στο παρόν επιχειρείται να δοθεί στον αναγνώστη, ιδίως τον μη νομικό, συνοπτική αλλά κατά το δυνατό σαφής εικόνα των προβλημάτων και των ρυθμίσεών τους -πάντοτε στο πλαίσιο των στόχων της σειράς.