Το βιβλίο αυτό βασίζεται σε ένα γεγονός της δεκαετίας του 1960 -ένας μαθητής γυμνασίου από τη Βιέννη εξόντωσε την οικογένεια του μετά την ανάγνωση βιβλίων του Καμύ.

Τα πρόσωπα του βιβλίου μέσα στη δυσαρέσκεια και την ανία τους καταβροχθίζουν βιβλία του Καμύ, του Σαρτρ, του Νίτσε, του Μπατάιγ και του ντε Σαντ και συζητούν για την ελευθερία, τον αναρχισμό και την ομορφιά της βίας.
Εκφράζοντας την εξέγερσή τους επιτίθενται τη νύχτα εναντίον περαστικών. Στόχος τους είναι να ξεχωρίσουν από τη μάζα. «Πρέπει επιτέλους να γίνει κανείς άτομο». Αλλά πίσω από τις ενέργειές τους στην πραγματικότητα κρύβεται η απεγνωσμένη επιθυμία για κοινωνική άνοδο, είτε μέσω της μόρφωσης και της διανοουμενίστικης συμπεριφοράς είτε επιδιώκοντας να παντρευτούν την κόρη των μεγαλοαστών. Είναι όμως -και παραμένουν- «αποκλεισμένοι».