Το Χωρίς πατρίδα είναι αληθινή ιστορία - ιστορία ελπίδας και επιβίωσης. Είναι η πραγματική οδύσσεια ενός Αμερικανοασιάτη στο Βιετνάμ, μετά την αποχώρηση των Αμερικανών.

Νότιο Βιετνάμ, 1975. Ένας μακροχρόνιος πόλεμος τελειώνει. Πίσω του δεν αφήνει μόνο μια ρημαγμένη χώρα, ένα λαό διαιρεμένο σε Βόρειους και Νότιους και χιλιάδες σακατεμένους Αμερικανούς βετεράνους. Αφήνει και τους «Ανεπιθύμητους»: τα παιδιά που γεννήθηκαν στα χρόνια του πολέμου από Βιετναμέζες μητέρες και Αμερικανούς πατέρες.

Όταν η Σαϊγκόν έπεσε στα χέρια των Βιετκόνγκ, ο μικρός Αμερικανοασιάτης Κιέν Νγκουγιέν έμεινε εκεί. Είδε το τελευταίο αμερικάνικο στρατιωτικό ελικόπτερο να φεύγει χωρίς εκείνον, χωρίς τη μητέρα του, χωρίς τους παππούδες. Ακολούθησε η φυλακή, η προσφυγιά. Γιατί ο μικρός Κιέν, ξανθός και με ανοιχτόχρωμα μάτια, από μάνα Βιετναμέζα και πατέρα Αμερικανό, ήταν παντού ανεπιθύμητος, ήταν χωρίς πατρίδα.

«'Οσο σκοτεινές κι αν είναι οι αναμνήσεις μου, δεν ήμουν ο μόνος», παρατηρεί ο 35χρονος σήμερα συγγραφέας Κιέν Νγκουγιέν, αναφερόμενος στους άλλους 50.000 περίπου «Ανεπιθύμητους». Και συνεχίζει: «Το παιδί που ήταν ένας ‘Ανεπιθύμητος' δεν υπάρχει πια... το ελευθέρωσα».

«Η ιστορία του Κιέν αξίζει μια θέση ανάμεσα στις καλύτερες μαρτυρίες για τη μετανάστευση και τον ξενιτεμό».
STAR TRIBUNE

«Μια δυνατή, συγκλονιστική μαρτυρία... καλογραμμένη κι εμπνευσμένη, που σας συστείνουμε ανεπιφύλακτα».
LIBRARY JOURNAL

«Αντί να χρησιμοποιήσει το παιδικό του προσωπείο, ο Νγκουγιέν διηγείται την ιστορία του με τη σοφία που απόκτησε στο μεταξύ. Κι αυτή η τεχνική έχει αποτέλεσμα. Η φωνή του ως ενήλικα είναι τόσο ακλόνητα στωική, που ο αναγνώστης κατορθώνει ν' αντέξει τις σκληρές δοκιμασίες το ίδιο γενναία με το συγγραφέα».
CHICAGO TRIBUNE