Στους δρόμους του Αλγερίου οι άντρες αγκαλιάζονται. Πίσω από τις κλειστές πόρτες οι γυναίκες πλήττουν. Μια νεαρή κοπέλα παρατηρεί το δρόμο πίσω από ένα παραλληλόγραμμο τζάμι. Ένας βρόμικος τοίχος, ένα παραφορτωμένο τρόλεϊ, ένα απρόσεχτο παιδί τής δίνουν λαβή για μια καινούρια ιστορία. Επινοεί κι επινοείται. Είναι έφηβη, ο πατέρας της δεν της μιλάει εδώ και δύο χρόνια. Η μητέρα εξυφαίνει τη συνωμοσία, οι αδερφές σωπαίνουν. Η ανία κατακλύζει την πρωτεύουσα. Κανένας δεν ξεφεύγει. Ούτε κι αυτός ο ήλιος.

Οι άντρες περιμένουν. Την περιμένουν. Ο έρωτας κι η ελπίδα δεν υπάρχουν. Οι σκέψεις συνωθούνται σ' ένα χώρο ακρωτηριασμένο από το χρόνο του. Κρυμμένη πίσω από το παράθυρό της, άπληστη να μάθει, η ηδονοβλεψίας πιέζει την πραγματικότητα. Ένα πέπλο απομακρύνεται, ένα κοριτσάκι πεθαίνει κάτω από τις ρόδες ενός λεωφορείου. Οι τρύπες της κλειδαριάς πλαταίνουν, η ηδονοβλεψίας κλέβει τη ζωή των άλλων. Τ' όνειρο επιβάλλεται. Ο θάνατος παραμονεύει. Ο ένας ορέγεται τον άλλο, αλληλοπροσκαλούνται κι αλληλοαπορρίπτονται. Το αίμα τρυπώνει ανάμεσα σε λέξεις και πόνους.