Όλες σχεδόν οι παραδόσεις και οι μυθολογίες κάνουν λόγο για ένα αρχικό κέντρο του κόσμου, για ένα ιερό δένδρο που έχει τις ρίζες του στη γη και τα κλαδιά του φτάνουν στο υπερπέραν, για ένα ιερό όρος που η κορυφή του φτάνει στον ουρανό, για κάποιο είδος γέφυρας εντέλει μέσω της οποίας ο άνθρωπος μπορεί να επικοινωνήσει με το Θείον. Τι θα σήμαινε όμως αν υπήρχε στ' αλήθεια μια τέτοια "σκάλα για τον ουρανό", που για κάποιους λόγους παραμένει αθέατη στα μάτια των συνηθισμένων ανθρώπων;

Μια ομάδα ιδιαίτερων ανθρώπων, μετά από πολλές μελέτες και έρευνες, πείθεται τελικά για την ύπαρξη ενός τέτοιου βουνού και ξεκινάει για την ανακάλυψή του. Η αποστολή, μετά από πολλές περιπέτειες, φτάνει τελικά στους πρόποδες του Όρους Ανάλογο κι εκεί χάνεται από τα μάτια του αναγνώστη.

Ο Ρενέ Ντομάλ, στο κλασικό αυτό του έργο, χρησιμοποιεί τη λογοτεχνία για να μιλήσει συμβολικά για την εσωτερική πορεία του ανθρώπου. Έτσι, η Αποστολή στο Όρος Ανάλογο μπορεί να ειδωθεί ως μια ευχάριστη και άκρως ενδιαφέρουσα αφήγηση ή, βαθύτερα, ως μια κωδικοποίηση της εσωτερικής μεταμόρφωσης του ανθρώπου, που είναι και το ουσιαστικό ζητούμενο για τον ίδιο το συγγραφέα.