Βαϊμάρη, Αύγουστος 1900.
Ο φιλόσοφος Φρίντριχ Νίτσε οδεύει, παράλυτος και με φαινομενικά σβησμένο πνεύμα, προς το τέλος του. Για άλλη μια φορά ξυπνούν οι σκέψεις του και με πίκρα διαπιστώνει ότι η αδελφή του Ελίζαμπετ όχι απλώς σφετερίστηκε την πνευματική του ιδιοκτησία, αλλά και τον εκμεταλλεύεται, αυτόν τον ανήμπορο αδερφό, ως ζωντανό έκθεμα στο αρχείο-Νίτσε.

Αποφασίζει να δώσει ένα τέλος στη μακάβρια κωμωδία, η οποία τον παρουσιάζει ως αντικείμενο λατρείας για το τέλος του αιώνα. Και με μια υπερβολική δόση οπίου βρίσκει καταφύγιο σε ένα τελευταίο όνειρο.