«Πρόκειται για την έκτη συλλογή του Μαρκόπουλου που έχει μια μακριά, γόνιμη πορεία στη σύγχρονη ποίηση αλλά και το δοκίμιο και το 1996 τιμήθηκε με το βραβείο Καβάφη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ποίηση εξομολογητική, αναψηλάφηση ζωής και προθέσεων, τόνοι ελεγειακοί που δεν επιζητούν τον εντυπωσιασμό ούτε στηρίζονται σε επιφανειακές τεχνικές, αλλά στη δύναμη των ποιητικών εικόνων που σχεδιάζει ο Μαρκόπουλος. Μερικές φορές είναι τόσο πλατιές που να χωράνε τον πόνο όχι μόνο της δικής του ψυχής αλλά ίσως μιας εποχής...»
Αγγελική Ξύδη, Μετρό.