«Ακούστε: Δεν είμαι κακός άνθρωπος. Είμαι γιατρός. Ένας από τους λόγους που θέλησα να γίνω γιατρός ήταν επειδή νόμιζα πως θα έκανα το Καλό και όχι κάτι συναρπαστικό ή καλοπληρωμένο ή χλιδάτο. Εν πάση περιπτώσει, είμαι καλός άνθρωπος, γιατρός, και είμαι ξαπλωμένη σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου με έναν άντρα που δεν ξέρω και πολύ καλά και που τον λένε Στίβεν, ενώ μόλις ζήτησα από τον άντρα μου να μου δώσει διαζύγιο».

Σύμφωνα με τους δικούς της μπερδεμένους ηθικούς λογαριασμούς, η Κέιτι Καρ τη δικαιούται αυτή τη σχέση. Σε τελική ανάλυση είναι γιατρός, και οι γιατροί είναι αξιοπρεπείς άνθρωποι, και επιπλέον ο σύζυγός της ο Ντέιβιντ είναι ο αυτοαποκαλούμενος Πιο Οργισμένος Ανθρωπος του Βόρειου Λονδίνου.

Εντούτοις, όταν ο Ντέιβιντ γίνεται ξαφνικά καλός πραγματικά καλός, εξοργιστικά καλός, από αυτούς που μοιράζουνε όλα τους τα λεφτά στους φτωχούς, η Κέιτι δεν τα βγάζει πια πέρα και αναγκάζεται να θέσει στον εαυτό της μερικά βασανιστικά ερωτήματα.

Το έξοχο καινούριο μυθιστόρημα του Νικ Χόρνμπυ περιγράφει με τρόπο οδυνηρό και αστείο το σύγχρονο γάμο και το τι σημαίνει να είσαι γονιός, ενώ θέτει την πιο δύσκολη απ’ όλες τις ερωτήσεις: Τι σημαίνει να είναι κανείς καλός;