Υποθέστε ότι μπορείτε να κλείσετε θέση σε μια μηχανή του χρόνου και να μεταφερθείτε πίσω στην Ελλάδα του πέμπτου αιώνα π.Χ. Στην Αθήνα και μόνο θα μπορούσατε να συναντήσετε τον Αισχύλο, τον Αλκιβιάδη, τον Αριστοφάνη, τον Ηρόδοτο, τον Πλάτωνα, τον Σωκράτη, τον Σοφοκλή, του Θουκυδίδη και τον Ξενοφώντα (για να κατονομάσουμε μόνο μερικούς), οι οποίοι συνεισέφεραν στην τεράστια ενέργεια που εκλύθηκε από αυτό το θερμοκήπιο πολιτισμού και πολιτικής, από όπου προέκυψαν τα πολιτικά, καλλιτεχνικά, πολιτιστικά, εκπαιδευτικά, φιλοσοφικά και επιστημονικά θεμέλια στα οποία βασίζονται σε μεγάλο βαθμό ο πολιτισμός και η κουλτούρα της Δύσης. Ο αντίκτυπος της Αρχαίας Ελλάδας ήταν ιδιαίτερα αισθητός από τους πρώτους δημοκράτες ώς τον πρώτο που εισηγήθηκε τη θεωρία των ατόμων (πριν από 2.500 χρόνια περίπου).

Αλλά τι ακριβώς ήταν για τον κοινό άνθρωπο η συμμετοχή «στο ένδοξο παρελθόν της Ελλάδας»; Τι σήμαινε για αυτόν να βλέπει την οικοδόμηση του Παρθενώνα; Πώς ήταν η εξόρυξη, το εμπόριο και οι κατασκευές; Η «Εικονογραφημένη ιστορία της αρχαίας Ελλάδας του Κέιμπριτζ» δεν βλέπει απλώς το μεγαλείο, αλλά ερευνά τι σήμαινε το να είναι κάποιος πλήρως ελεύθερος πολίτης μιας δημοκρατίας ή η μη χειραφετημένη σύζυγός του, αγρότης ή επιχειρηματίας. Ποιος ήταν ο αντίκτυπος του περιβάλλοντος στον τρόπο ζωής και στην πολιτική; Τι διαμόρφωσε την Ελλάδα; Και τι ενεργοποιεί τη μακρά κληρονομιά της, δικαιολογώντας τον ισχυρισμό του Σέλεϊ «είμαστε όλοι Έλληνες;»