Ολίγαι επιστημονικαί καινοτομίαι έσχον την δύναμιν να κινήσωσι τοσαύτα πάθη, να εγείρωσι τόσον ένθερμον αγώνα! Η αγανάκτησις των Ελλήνων, η αγαλλίασις των Πανσλαβιστών, αι υποψίαι των διπλωματών, η έκπληξις της Ευρώπης, ζητούσης εις μάτην τους απογόνους του θαυμαστού έθνους, εις ο οφείλει την παιδείαν και τον πολιτισμόν, απέβησαν εις τόσον τάραχον και τόσους ονειδισμούς, υφ' ων εσκοτίσθη το εύδιον πρόσωπον της επιστήμης. Κατ' αρχάς οι εναντίοι εμάχοντο διά των αμβλύων όπλων του πάθους, φλυαρούντες και λοιδορούντες, εν ω ο γερμανός λόγιος προέβαινεν ανεξέλεγκτος αποδεικνύων ως εσλαβωμένην, μετά την Πελοπόννησον, και την ιεράν εστίαν, της παιδείας. Ότε δε τα πάθη βαθμηδόν κατεπραΰνθησαν, σπουδαίοι άνδρες, οίοι εν μεν τη Γερμανία ο Κοπιτάρ, ο Ζιγκάισεν και άλλοι, εν δε τη Ελλάδι ο Δάρβαρις, ο Λευκίας ο Οικονόμος, ο Σουρμελής, και επί πάσιν ο Παπαρρηγόπουλος, ήρξαντο διά των αυτών μέσων, οις εχρήσατο ο Φαλλμεράϋρ, τούτο έστι διά της επιστήμης, να αποδείξωσι τας ασυνεπείας και να εξελέγξωσι τα λάθη της υπ' αυτού εισαχθείσης θεωρίας.