Η Φιλιπετί περιγράφει με ευαισθησία (και με πολύ καλή γραφή) τη ζωή των μεταλλωρύχων και μεταλλουργών στη Λορραίνη της Γαλλίας, μέσα από τις περιπέτειες του πατέρα της, γιου Ιταλού μετανάστη, που πέθανε στα 54 του χρόνια μετά από μια ζωή αφιερωμένη στα μεταλλεία, τον συνδικαλισμό και τον κομμουνισμό (ήταν δήμαρχος της πόλης Οντέν). Η συγγενική σχέση της συγγραφέως με τον ήρωά της προσδίδει στο μυθιστόρημα μια ιδιαίτερη μουσικότητα, που διαποτίζεται ταυτοχρόνως από νοσταλγία, σεβασμό και αγάπη για τους χαρακτήρες του βιβλίου της.