Ένα μυθιστόρημα μαύρο και τρυφερό συνάμα, βίαιο, όσο και το φως της Μεσογείου, εμπνευσμένο από αληθινές ιστορίες που χρόνια τώρα διαδραματίζονται στα λιμάνια της Γαλλίας.

Βατσιμάνηδες ονομάζονται οι ναυτικοί που παραμένουν ως φύλακες στα καράβια που βρίσκονται παροπλισμένα είτε στα ανοιχτά των λιμανιών είτε δεμένα στους κάβους.

Το Αλντεμπαράν, φορτηγό πλοίο χωρίς πλοιοκτήτη, έχει ρίξει άγκυρα στα ανοιχτά της Μασσαλίας. Ο λιβανέζος καπετάνιος Αμπντούλ Αζίζ, ο έλληνας μηχανικός Διαμαντής και ο τούρκος ασυρματιστής Νεντίμ έχουν ξεμείνει στο πλοίο περιμένοντας τον νέο πλοιοκτήτη.

Μέρα με τη μέρα γνωρίζονται μεταξύ τους με τρόπο που δεν το είχαν κάνει ποτέ, τόσα χρόνια πριν που ταξίδευαν μαζί στις ανοιχτές θάλασσες. Αναμνήσεις, αμφιβολίες, φόβοι και αγωνίες αναδύονται και πλέκονται σαν δίχτυ γύρω τους μαζί με απέλπιδες έρωτες και περίεργες αναμνήσεις. Και οι τρεις άντρες «βουτάνε στα βαθιά» σε ένα ταξίδι γνωριμίας με τον εαυτό τους και τους άλλους. Η Μασσαλία στέκει ολόγυρά τους γοητευτική και απόκοσμη: πόλη γεμάτη μνήμες, πόλη εξορίας, δίχως μέλλον κι ωστόσο με τη ζωή να κυλάει καυτή στις φλέβες της. Οι βατσιμάνηδες της Μασσαλίας είναι ένα μυθιστόρημα μαύρο και τρυφερό συνάμα, βίαιο όσο και το φως της Μεσογείου, και με λόγο καίριο και ρεαλιστικό, που σοκάρει όσο και η πραγματικότητα. Οι ήρωες -ναύτες, μετανάστες, πόρνες, μαφιόζοι και μοιραίες γυναίκες- καταγράφονται με ντοκιμαντερίστικη ματιά να διηγούνται, να αναπολούν, να μελαγχολούν και να φιλοσοφούν.

«Οι έλληνες αναγνώστες θα πρέπει να ευχαριστούν το ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ που εξέδωσε το παρόν βιβλίο με αυτό τον ήρωα, τον αιώνιο Έλληνα, τον ταξιδευτή και φιλοσοφούντα, τον απόγονο του Οδυσσέα και του Σωκράτη.»
ΤΟ ΒΗΜΑ
(26 Αυγούστου 2001)

«Αγάπη, έρωτας, φιλία, συντροφικότητα και ανθρωπιά θ' αναδειχθούν και θα δοκιμαστούν ως τ' ακρότατα όριά τους, ως το θάνατο, με χρώματα μελαγχολικά, ζωντανά όμως και ρεαλιστικά, που χαρίζουν σ' αυτή τη μυθιστορηματική αφήγηση με τα οικεία μοτίβα της ναυτοσύνης.»
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ΕΨΙΛΟΝ
(30 Σεπτεμβρίου 2001)