Η Μ. Κορομηλά προσπαθεί να αποκαταστήσει ένα μέρος του χαμένου χρόνου και του λησμονημένου χώρου, από την εποχή των Διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου έως τον καιρό του Ιουστινιανού. Ταξιδεύει από τα βάθη της Μικράς Ασίας και της Μέσης Ανατολής μέχρι τις ακτές του Αιγαίου και του Ιονίου, τα παράλια της Βόρειας Αφρικής, την ενδοχώρα της Βαλκανικής και τα ενδότερα της Δυτικής Ευρώπης. Επισκέπτεται γυμνάσια και στάδια, παλαίστρες, αμφιθέατρα, ιπποδρόμια και λουτρά, και εισδύει στα αποδυτήρια και τους στάβλους αλλά και στα υπόγεια, όπου διέμεναν τα θηρία, πριν ανέβουν στο στίβο, για να αντιπαραθέσει το υλικό της ιστορίας στα ιστορικοφανή μυθεύματα που επικρατούν. Ασχολείται με τα θέματα της ιδεολογίας, που συνδέονται άμεσα με τον κόσμο των αθλημάτων, και θέτει μερικά καίρια ερωτήματα γύρω από κρίσιμα ζητήματα της Ιστορίας.

Η περιπλάνηση στα στάδια έφερε στο προσκήνιο κι άλλα θέματα, από αυτά που δεν έχουν συζητηθεί μέχρι σήμερα. Ένα τέτοιο θέμα είναι η αντιμετώπιση του δημοσίου γυμνού από τις διαφορετικές κοινωνίες που συγκροτούσαν την πολυεθνική οντότητα τόσο των ελληνιστικών βασιλείων όσο και της ρωμαϊκής οικουμένης.

Κύριος άξονας της αφήγησης είναι η πολιτική εκμετάλλευση των αθλητικών εκδηλώσεων, που οργανώνονταν για να δοξάσουν τον μονάρχη και την εξουσία, δίνοντας ταυτόχρονα την ευκαιρία στα πλήθη να ψυχαγωγηθούν, να διασκεδάσουν και να εκτονωθούν. Στα γήπεδα σφυρηλατούνταν τα πατριωτικά αισθήματα κι αναβαπτίζονταν οι δεσμοί με το κράτος. Νικητής ήταν πάντα ο ηγεμόνας. Γι' αυτό και ο ζηλωτής Μέγας Θεοδόσιος, ο οποίος γνώριζε πολύ καλά τη χρησιμότητα των αγώνων, δεν εξέδωσε ποτέ κανέναν νόμο που να απαγορεύει την τέλεσή τους, παρά τα όσα πιστεύουμε. Η κραυγή "εσύ νικάς, Αύγουστε" εξακολούθησε να συνοδεύει τις εμφανίσεις του αυτοκράτορα στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινουπόλεως μέχρι τη βασιλεία των τελευταίων Κομνηνών.