«Δεν έχει νόημα να συνοψίζεις τους ανθρώπους» λέει η Βιρτζίνια Γουλφ. Βλέπουμε τον Ιάκωβο Φλάντερς όπως τον βλέπουν οι άλλοι. Βλέπουμε τους άλλους όπως τους βλέπει ο Ιάκωβος.

Ο Ιάκωβος, μικρός, βρίσκει ένα κρανίο αρνιού στην παραλία. Ο Ιάκωβος στο Κέιμπριτζ κουβεντιάζει με τους φίλους τους για τη λογοτεχνία και τη φιλοσοφία. Ο Ιάκωβος στη γιορτή. Ο Ιάκωβος στο Βρετανικό Μουσείο διαβάζει Μάρλοου.

Τον βλέπουμε φευγαλέα καθώς βλέπει φευγαλέα τη Φλόριντα αγκαζέ μ' έναν άλλο. Ο Ιάκωβος στο δωμάτιό του διαβάζει την εφημερίδα: «Μια απεργία, ένας φόνος, ποδόσφαιρο, τα πτώματα που ανακαλύφθηκαν.»

Έπειτα στην Αθήνα, νύχτα στην Ακρόπολη με μια ωραία γυναίκα. Είναι είκοσι έξι χρονών. Παραμονές του Πρώτου Παγκόσμιου. «Κανείς δε βλέπει κανέναν όπως είναι», κι όμως, σ' αυτές τις εικόνες, που καθεμιά τους διαλύεται μέσα στις άλλες, βλέπουμε τον Ιάκωβο.