Η Φανφαρλό παρουσιάζει ένα μείγμα προσωπικών εμπειριών και αναφορών στη λογοτεχνία της εποχής (Μπαλζάκ). Από το παιχνίδι της μοιχείας και των περίπλοκων ερωτικών χειρισμών, προκύπτει ένα κείμενο όλο τραγική ειρωνεία που δείχνει ότι η μίμηση του πάθους συχνά καταλήγει στη δραματική βίωσή του.