Η ''Αποκάλυψη'' του ευαγγελιστή Ιωάννη που πιθανότατα γράφτηκε σε ένα σπήλαιο στην Πάτμο το 14ο έτος της βασιλείας του αυτοκράτορα Δομετιανού, το 95 μ.Χ., γίνεται η πηγή έμπνευσης της Βασιλικής Κοσμά. Η αινιγματική υπόσταση του κειμένου ενεργοποιεί το νου και τη φαντασία της σε πολλαπλά επίπεδα. Το τελικό εγχείρημα που παρουσιάζεται στην τρέχουσα έκδοση συνυφαίνει τη δοκιμιογραφία με την ποίηση και τον λόγο με την εικαστική εικόνα.

Οι σκηνές τρόμου και φρίκης του αρχαίου κειμένου γεννούν νοηματικούς συσχετισμούς με τη σημερινή εποχή. Το ''ανοιχτό έργο'' που ''περιγελά τις οριστικές αναγνώσεις'', όπως γράφει ο Umberto Eco για την ''Αποκάλυψη'', λειτουργεί σαν ένας εφιάλτης, θέτει διαχρονικά ζητήματα και προειδοποιεί την ανθρωπότητα για τα δεινά του μέλλοντος.

Η Κοσμά νοητικά παλινδρομεί στο τότε και στο τώρα. Αεν επιχειρεί να ερμηνεύσει το αμφιλεγόμενο, εσχατολογικό κείμενο ούτε στέκεται στη θρησκευτική του διάσταση. Υπογραμμίζει τις σκέψεις που της γεννά σε μια παραλληλία με το σημερινό κοσμικό γίγνεσθαι και αναδεικνύει την σουρεαλιστική του υπόσταση. Το πολιτικοποιημένο δοκίμιο αναδιφεί την επικαιρότητα.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ