Σ' αυτό το μυθιστόρημα ο Θεός μιλάει σε πρώτο πρόσωπο και αφηγείται πώς έπλασε τη ζωή. Είναι ένας Θεός δημιουργικός και κοσμοχαλαστής, μοναχικός και ευάλωτος· και κανένα από τα αγαπημένα Του πλάσματα δεν κατόρθωσε να Τον καταλάβει σε βάθος.

Και η ιστορία Του, όπως και η ιστορία του κόσμου, είναι γεμάτη έρωτες και λάθη, εξάρσεις και μελαγχολίες. Κουβεντιάζει με τους προσωκρατικούς φιλοσόφους, καβγαδίζει με τον Μωυσή, ερωτεύεται μια γυναίκα με το όνομα Μαρία, κάνει διαπλανητικά ταξίδια, γνωρίζει τον πόλεμο, συναναστρέφεται τον Φρόυντ και τον Αϊνστάιν, μαθαίνει τους φόβους του ανθρώπου.

Κάθε Του πράξη, κάθε Του σκέψη σημαδεύεται από την επιθυμία να κατακτήσει την ευτυχία αλλά και από μια αίσθηση ανεπάρκειας και αδυναμίας, και ο ίδιος, με το πέρασμα των αιώνων, νιώθει όλο και πιο παρείσακτος στον κόσμο.