Ο Πιέρ Νιόξ, ο ήρωας του βιβλίου, καταστρέφει τα πάντα: τη φιλία, τον έρωτα, την πατρότητα, από την πυρετώδη βιασύνη του να προλάβει το χρόνο! Σ' αυτή την ιλιγγιώδη διαδρομή, σ' αυτή την πορεία που μοιάζει με δίνη, δεν γεύεται αυτό που ονομάζουμε «δώρο της ζωής», ούτε την ομορφιά των ιδιωτικών του στιγμών, αγαθά που η σύζυγός του, η Εντβίζ, και η νοικοκυροσύνη της του προσφέρουν απλόχερα. Εντέλει, δεν αναγνωρίζει πουθενά γύρω του την «ποίηση των πραγμάτων». Καταναλώνεται και ταυτόχρονα καταναλώνει ό,τι ανανεώνει και τροφοδοτεί το σκοπό του, «να προλάβει»! «Για ποιο λόγο να αναγνωρίζουμε πού φτάσαμε αν δεν σταματάμε ποτέ;» αναρωτιέται η Εντβίζ. Ο Πιέρ ωστόσο δεν γνωρίζει πως, έτσι που τρέχει, θα φτάσει πιο γρήγορα σε ένα και μόνο ραντεβού του: αυτό με το θάνατο!

Μια γεμάτη αυτοσαρκασμό αναμέτρηση του συγγραφέα με τον εαυτό του, προσφέρει σ' εμάς ένα απολαυστικό κείμενο-προφητικό σχόλιο για τη σύγχρονη παθολογία περί αισθήσεως του χρόνου.