ΒΟΗΘΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΕΝΕΣ Η ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΟΝΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΝΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΟΥΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΣΠΙΤΙΚΑ

Στις αναπτυγμένες χώρες (ανάμεσά τους κι η Ελλάδα), οι συνθήκες της οικογενειακής ζωής έχουν αλλάξει. Παιδιά και ενήλικοι πάνε κι έρχονται στο σπίτι σε διαφορετικές ώρες. Οι στιγμές που βρίσκονται όλοι μαζί γύρω απ' το καθημερινό οικογενειακό τραπέζι όλο και λιγοστεύουν.

Αλλάζει, όμως, με γοργούς ρυθμούς, και η Δομή της οικογένειας. Παιδιά και γονείς δεν συνδέονται πια με δεσμούς αίματος, σ' όλες τις οικογένειες. Είναι μέλη μιας Αναδημιουργημένης Οικογένειας. Στην Αμερική, αυτές οι οικογένειες καλύπτουν, ήδη, το 60%. Στην Ευρώπη το 50%. Η Ελλάδα, με λίγη ανάπτυξη ακόμα... και θα τους φτάσει.

Πώς θα λειτουργήσει σήμερα το σπιτικό μ' αυτές τις συνθήκες ζωής ή μ' αυτή τη δομή της οικογένειας; Μήπως με τους παλιούς κανόνες; Με τη μητέρα "Βασίλισσα-σκλάβα" του σπιτιού; Όχι. Η γυναίκα δεν θέλει, κι ούτε αισθάνεται πια υποχρεωμένη να παίζει αυτό το ρόλο - τον χαρίζει στην ιστορία.

Σήμερα, τα μέλη της οικογένειας (Βιολογικής ή Αναδημιουργημένης), γνωρίζουν ότι κανένας τους δεν είναι "παιδί ενός κατώτερου Θεού". Κι ότι η οικογένεια είναι μια ομάδα ("πρώτος πυρήνας της Δημοκρατίας"). Σ' αυτή την ομάδα όλοι έχουν δικαιώματα και υποχρεώσεις - εκτός απ' τα μωρά.

Χρειαζόμαστε, λοιπόν, καινούργιους Κανόνες για το νέο τρόπο λειτουργίας αυτής της ομάδας. Κανόνες όπου όλοι θα νιώθουν ότι συμβάλουν στη φροντίδα του σπιτικού, όλων τα ατομικά δικαιώματα θα είναι σεβαστά, και όλοι θα παίρνουν την επιβεβαίωση ότι είναι αγαπητοί και άξιοι σεβασμού.