"Πρέπει να γνωρίζουμε τα όρια μας και να τ' αγαπάμε", λέει ο Αρσέν Λουπέν στον πρόλογο του βιβλίου. Και τα πάντα που του συμβαίνουν και πάνω απ' όλα στην τρομερή σχέση της ζωής του με την Ζοζεφίν Μπαλσαμό το αναδεικνύουν.

Η Ζοζεφίν Μπαλσαμό, το μεγάλο πάθος των νεανικών χρόνων του Αρσέν Λουπέν, η γυναίκα η οποία προσποιήθηκε την κόρη του κόμη Καλιόστρο -του διάσημου απατεώνα του 18ου αιώνα- και η οποία ισχυριζόταν πως κρατούσε για τον εαυτό της το μυστικό της αιώνιας νεότητας, δεν εμφανίζεται στο βιβλίο αυτό. Ο λόγος που αυτή δεν εμφανίζεται είναι συγκεκριμένος και ο αναγνώστης θα τον καταλάβει και θα τον εκτιμήσει μόνος του. Πλην όμως, πώς είναι δυνατόν να μην αναφερθεί το όνομά της στον τίτλο μιας ιστορίας, πάνω στην οποία η εικόνα της ρίχνει μια τόσο τραγική σκιά, σε μια ιστορία όπου η αγάπη συνοδεύεται από ασίγαστο μίσος και η εκδίκηση κρύβει μέσα της το έρεβος...