Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα που είχαν μια κόρη απίστευτα χαζή κι απίστευτα άσχημη.
Τη μέρα που η πριγκίπισσα έκλεισε τα δεκαεφτά, πήγε να βρει τη μητέρα της στο δωμάτιό της:
- Θέλω να παντρευτώ! της είπε.
Η βασίλισσα διέκοψε το πρωινό της μακιγιάζ. Προσπάθησε να λογικέψει την κόρη της:
-Μαντολίνα, αγάπη μου, είσαι μικρή ακόμα. Δε νομίζεις πως θα έπρεπε να περιμένεις λίγο;
-Θέλω να παντρευτώ!
Ποπό, πρόβλημα! Πώς να παντρέψουν μια τόσο άσχημη και χαζή πριγκίπισσα; Με ποιον; Και πώς να πολεμήσουν τις νεράιδες; Υπάρχει λύση; Ίσως ναι, αλλά ίσως και όχι, ή, όπως θα έλεγε και ο πρωθυπουργός, «Θα μπορούσαμε και θα γινόταν, ίσως, υπό τον όρο να μπορέσουμε...
Ας κοιτάξουμε στον Κατάλογο των Πριγκίπων!».