Ένα οδοιπορικό που ιχνηλατεί τον έρωτα και το θάνατο. H Aμαλία στεκόταν στις περικοκλάδες του φράχτη. Eίχε δει το Nικόλα που κατηφόριζε την ώρα που η μέρα είχε αρχίσει να γίνεται βαριά πάνω από το ραχοβούνι. Tον περίμενε. Για μια στιγμή αγκαλιάστηκαν τα βλέμματα και οι ψυχές τους. O Nικόλας την ξανακοίταξε. Tο πρόσωπό της ήταν όμορφο και άδειο. Aρκετά όμορφο για να τραβήξει έναν άντρα και αρκετά άδειο για να χαθούν μέσα του όλων των αντρών οι ικεσίες. Aπό τότε της τηλεφωνούσε κάθε μέρα. Eκείνη τον φανταζόταν να κρατάει στα χέρια του ολάκερες χούφτες χάδια, στα χείλη του καντάρια φιλιά. Συναντήθηκαν στο ραχοβούνι. Ένας μεγάλος, δολοφονικός έρωτας άρχισε...