Γεννιόμαστε στη γλώσσα και στη νόηση επειδή στον ορίζοντα της βρεφικής εποπτείας η μάνα είναι και χαρά παρουσίας αλλά και οδύνη απουσίας- επειδή η επιθυμία της τροφής είναι πόθος σχέσης. Ο άνθρωπος είναι λογικός επειδή είναι ύπαρξη ερωτική, ειδοποιός διαφορά του ανθρώπου είναι η ζωή ως σχέση, όχι ως ατομοκεντρική επιβίωση.
Το βιβλίο «πατάει» σε αυτή την εμπειρική πρόταση για να αναζητήσει κριτήρια κριτικής αντιπαράθεσης με την επικαιρική πραγματικότητα των αντιφάσεων του πολιτισμού μας, της παρακμής του κοινωνικού γεγονότος, της ριζικής αλλοτρίωσης του πολιτικού συστήματος. Εντοπίζει την κριτική αντιπαράθεση σε συγκεκριμένα επίκαιρα προβλήματα των διεθνών σχέσεων, της εγχώριας πολιτικής καχεξίας, των αδιεξόδων της παιδείας, των επιπτώσεων του «προοδευτικού» μηδενισμού.
Η κριτική έχει στόχο και όραμα: Να σωθούν σε κάποιες συνειδήσεις μέτρα και όρια γνησιότητας: των σχέσεων κοινωνίας, του αθλήματος της πολιτικής, των ανιχνεύσεων της τέχνης, της χαράς του έρωτα.