Λένε ότι ήταν μια μάγισσα που σκόρπιζε το κακό και το μίσος, μια άσπλαχνη μητέρα που σκότωσε τα ίδια τα παιδιά της από ζήλια για τον άπιστο πατέρα τους. Από την τραγωδία του Ευριπίδη και έπειτα η μυθική φιγούρα της Μήδειας αποτελεί θύμα συκοφαντιών και κακολογίας.
Αν όμως η αλήθεια ήταν εντελώς διαφορετική;
Αν η Μήδεια, η νεαρή κόρη του βασιλιά της Κολχίδας, ήταν απλούστατα μια γυναίκα που διψούσε για δικαιοσύνη και που έμενε πιστή στις υποσχέσεις της;
Αν δεν ήταν παρά το θύμα μιας συνωμοσίας, ο αποδιοπομπαίος τράγος;
Μήπως το όνομα της Μήδειας, το οποίο σημαίνει «αυτή που φροντίζει, που νουθετεί», ξεπλυθεί επιτέλους, σε αυτό το μυθιστόρημα, από όλες τις προσβολές που υφίσταται από τα βάθη της αρχαιότητας;

Μια συναρπαστική αφήγηση που μας εισάγει στο κλίμα της εποχής, αλλά και ενδιαφέροντα παραρτήματα για τη Μήδεια, για την ετυμολογία των ονομάτων των ηρώων, ένας χάρτης του περίπλου των Αργοναυτών και το γενεαλογικό δέντρο της οικογένειας της Μήδειας.