Το έργο αυτό βασίζεται σε μια σειρά έξι διαλέξεων που έδωσε ο συγγραφέας στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ, το φθινόπωρο του 1949. Εδώ παρουσιάζονται συμπληρωμένες με εκτενείς σημειώσεις και πλούσια βιβλιογραφία, υλικό που προσφέρεται για περαιτέρω έρευνα. Επιπλέον, η έκδοση εμπλουτίζεται με δύο παραρτήματα για τα ελληνικά μαθηματικά και το πτολεμαϊκό σύστημα. Έτσι, η μελέτη συνδέεται ακόμα πιό στενά με το κεντρικό πρόβλημά της, που είναι η προέλευση και η μετάδοση της ελληνιστικής επιστήμης. Γιατί, όπως τονίζει ο συγγραφέας, το κέντρο της «αρχαίας επιστήμης» βρίσκεται στην «ελληνιστική» περίοδο, όταν περιοχές όπου είχαν ανθήσει αρχαίοι ασιατικοί πολιτισμοί βρέθηκαν υπό την κατοχή του Αλεξάνδρου και των επιγόνων του. Μέσα στο χωνευτήρι αυτό αναπτύχθηκε μια μορφή επιστήμης η οποία αργότερα εξαπλώθηκε σε μια γεωγραφική επιφάνεια που εκτεινόταν από την Ινδία ως τη Δυτική Ευρώπη και κυριάρχησε ωσότου ο Νεύτων έθεσε τις βάσεις της σύγχρονης επιστήμης.

Ο συγγραφέας επιχειρεί μια επισκόπηση των ιστορικών διασυνδέσεων ανάμεσα στα μαθηματικά και την αστρονομία των αρχαίων πολιτισμών και όχι μια ιστορία των επιστημών αυτών στο δεδομένο χρονικό πλαίσιο. Η έμφαση δίνεται στα μαθηματικά και την αστρονομία της Βαβυλωνίας και της Αιγύπτου, καθώς και στη σχέση τους με την ελληνιστική επιστήμη.