Γιατί η Έλσα Λαμπέ αποφάσισε, ξαφνικά, να αφηγηθεί τη ζωή της σ' έναν άγνωστο; Τι να συνέβηκε, άραγε, στην καθημερινή της ζωή, στο μηχανισμό της μνήμης της, ώστε να αισθανθεί την ανάγκη να ταράξει την ισορροπία της ύπαρξής της; Κι όμως, όλα φαινόντουσαν τόσο ήρεμα σ' αυτή τη σαρανταπεντάρα γυναίκα: το επάγγελμά της, της ψυχολόγου, την συναρπάζει ? λατρεύει την κόρη της ? κι ακόμα δεν αμφιβάλλει καθόλου ότι η γνώση μπορεί να ταχτοποιεί τις πιο πολλές ανωμαλίες που, κάποτε κάποτε, έρχονται να επηρεάσουν την ομαλή ροή μιας ζωής. Ένα καλοκαίρι η Έλσα ανακαλύπτει ότι η κόρη της παίρνει ναρκωτικά, ότι είναι σχεδόν χαμένη - είναι όμως άραγε, αυτό η πραγματική αιτία της ταραχή της; Θα μπορούσαμε ακόμα να σκεφτούμε ότι αυτή η γυναίκα, η τόσο στέρεη στις πεποιθήσεις της, δεν είναι από αυτές που καταρρέουν με το παραμικρό - όμως, αυτό ακριβώς είναι και που θα την ξαφνιάσει. Σύντομα, η Έλσα θα τα βάλει με τον εαυτό της, με ένα κούφιο παρελθόν που, χωρίς καν μια προειδοποίηση, εκδικείται. Κατάθλιψη; Μελαγχολία; Σ' αυτή τη περίπτωση, είναι προτιμότερο να δεις την αυταπάτη κατάφατσα, να χτυπιέσαι με τον εαυτό σου τα μαύρα μεσάνυχτα.

Σε αυτήν της την περιπέτεια η Έλσα θα συναντήσει συνενόχους και φαντάσματα, θα μάθει ότι το πάθος και η συγκίνηση δεν αφήνονται ποτέ να χαλιναγωγηθούν. Θα μάθει ιδίως, ότι πρέπει κάποτε να συγκατατίθεσαι με τις υπερβολές τους, με τις μεγάλες ανωμαλίες τους, για να 'σαι σε θέση να δεχθείς τον εαυτό σου, μέσα από τις οδύνες της αναγέννησης, όπως πράγματι είναι.