Εικοσιδύο άσματα (canta), αφιερωμένα σε πρόσωπα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη ζωή και τη σκέψη του συγγραφέα. Είναι γραμμένα σε δαντική τερτσίνα, το μέτρο της Θείας Κωμωδίας, που χαρακτηρίζεται από τριπλή επανάληψη της ομοιοκαταληξίας. Ο Καζαντζάκης τα θεωρούσε "σωματοφύλακες" ή "δορυφόρους" της Οδύσσειας και σκόπευε να γράψει είκοσι τέσσερα, ένα για κάθε ραψωδία της Οδύσσειας, συνέθεσε όμως μόνο είκοσι δύο, τα οποία αφιέρωσε σε οικεία του πρόσωπα.