Μια γερμανίδα φωτογράφος αφυπνίζει τις μνήμες κάποιων ανθρώπων, ξαναζωντανεύει ενδόμυχα την εικόνα που άφησε μέσα τους ο πόλεμος στην Ελλάδα, απαθανατίζοντας αυτήν την ψυχική τους οδύνη με τον φωτογραφικό φακό της. Πρωταρχικό ρόλο παίζει εδώ ο αυθορμητισμός των προσώπων που φωτογραφίζονται, η φυσικότητα, η απλότητα, ελάχιστη σημασία δίνεται στην κλασική τέχνη της φωτογραφίας. Τις φωτογραφίες συνοδεύουν λίγα λόγια των ανθρώπων αυτών που έλαβαν μέρος στην αντίσταση.

Η εξαίσια ιδέα της Γιοχάννας Βέμπερ για τη δημιουργία αυτού του βιβλίου προκαλεί τη συγκίνηση και τον θαυμασμό. Είναι ένα έργο πολύτιμο που ιστορικά θα στέκει και μετά από εκατό χρόνια.