Το βιβλίο Όλοι οι πόλεμοι πρέπει να τελειώνουν, στο οποίο αναφέρεται και ο Κόλιν Πάουελ στην αυτοβιογραφία του με εγκωμιαστικά σχόλια, χαρακτηρίζοντάς το ως το βιβλίο που επηρέασε τη συλλογιστική του σχετικά με τον τρόπο που θα τελείωνε τον πρώτο Πόλεμο του Κόλπου, αναφέρεται με αναλυτικό τρόπο στα πολυπληθή και σημαντικά εμπόδια που μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς στην προσπάθειά του να τερματίσει έναν πόλεμο. Αναφέρεται σε μία δηλαδή έκφανση της πολεμικής στρατηγικής που σε πολλές περιπτώσεις και με δραματικό τρόπο αγνοείται συστηματικά.

Το συγκεκριμένο βιβλίο εξετάζει τις δύσκολες και πολλές φορές οδυνηρές διαδικασίες μέσω των οποίων ο πόλεμος στη σύγχρονη εποχή τερματίζεται και τι μπορεί να σημαίνουν οι διαδικασίες αυτές για το μέλλον.

Ο Ικλέ παραθέτει ποικιλία ιστορικών παραδειγμάτων του εικοστού αιώνα και περνά από το μικροσκόπιο συγκεκριμένες στρατηγικές οι οποίες με αποτελεσματικό τρόπο ''έφεραν την ειρήνη'', συμπεριλαμβανομένων και Συμμαχικών πολιτικών σε σχέση με τη Γερμανία και την Ιαπωνία στο τέλος του Β' Παγκόσμιου Πόλεμου. Στον νέο πρόλογο που προηγείται του κλασικού έργου του, ο Ικλέ εξηγεί πως οι πολιτικές αποφάσεις και η πολεμική στρατηγική και τακτική των Ηνωμένων Πολιτειών στο Ιράκ -η έμφαση στην τιμωρία των ιρακινών ηγετών, το γεγονός ότι δεν επιζήτησαν επίσημη παράδοση και η αποτυχία επιβολής νόμου και τάξης- έχουν καθυστερήσει, και στην ουσία έχουν θέσει σε κίνδυνο, την προσπάθεια αποτελεσματικού τερματισμού των εχθροπραξιών.