Πολλοί δεν πίστεψαν ότι αυτά τα γράμματα τα έγραψαν μικρά παιδιά. Ίσως γιατί δεν φαντάζονταν ότι τα παιδιά διαθέτουν τόσο χιούμορ..., τόσο πνεύμα...
Δεν φαντάζονταν ότι τα παιδιά μπορούν να γνωρίζουν τόσο καλά το στόχο και να είναι τόσο ευθύβολα...
Ίσως γιατί ξέχασαν εκείνο το: «Απ' το μικρό και τον τρελό μαθαίνεις την αλήθεια».
Ποιος περίμενε από 'να πιτσιρίκι αυτή τη φιλοσοφική απορία:
«Αγαπητέ Θεέ. Αν ζούμε μετά το θάνατό μας, τότε γιατί να πεθαίνουμε;».
Ή αυτή την επίκλιση δικαιοσύνης:
«Αγαπητέ Θεέ. Είναι καλλίτερα τ' αγόρια απ' τα κορίτσια; Ξέρω πως είσαι αγόρι, αλλά προσπάθησε να είσαι δίκαιος».
Το πνεύμα του παιδιού ζει και λειτουργεί σ' έναν κόσμο ξεχασμένο απ' τους μεγάλους: στον κόσμο της φυσικής αλήθειας. Η σύμβαση και η προσαρμογή, που απαιτεί ο κόσμος των μεγάλων, πετυχαίνεται μ' ένα «μικρό» αντάλλαγμα: ν' απαρνηθείς την αλήθεια και την εντιμότητα της παιδικής σου ζωής. Να θανατώσεις το παιδί που έχεις μέσα σου.

Τα «Γράμματα των παιδιών», μ' όλο το απίστευτο χιούμορ και τη λάμψη τους, είναι και μια αποκάλυψη: ...χάσαμε τον παράδεισο της παιδικότητας! Μήπως αυτή ήταν η Εδέμ, απ' όπου αυτοεξοριστήκαμε;

Με τα «ΓΡΑΜΜΑΤΑ» ασχολήθηκαν ο Τύπος, το ραδιόφωνο και η τηλεόραση. Έγιναν δε αφορμή να εμπνευστεί ο Φρέντυ Γερμανός μερικά απολαυστικά «γράμματα» ηλικιωμένων παιδιών της σύγχρονης κοινωνίας.
Τα χρονογραφήματα των Φρέντυ Γερμανού και Π. Παλαιολόγου στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου.