Φθινόπωρο του 422 π.Χ. ο πελοποννησιακός πόλεμος κρατούσε εδώ και 10 χρόνια! Οι δυο αντίπαλοι είχαν φτάσει πια στα τελευταία όρια της αντοχής τους.

Η επιθυμία του Αριστοφάνη για ειρήνη μετουσιώνεται, με το ομώνυμο έργο που ανεβάζει την επόμενη άνοιξη στα Μεγάλα Διονύσια, σ' έναν ανάλαφρο αλλά και βαθύτατο λυρικό καημό, όπως τον αισθάνονται οι απλοί άνθρωποι του λαού, αυτοί που σ' όποιο στρατόπεδο κι αν βρίσκονται πληρώνουν σε κάθε πόλεμο το μεγαλύτερο τίμημα.

Με το έργο αυτό ο Αριστοφάνης μοιάζει ν' ανεβαίνει σ' ένα πανύψηλο βάθρο ώστε το φλογερό ειρηνιστικό του κήρυγμα ν' ακουστεί σ' όλο τον κόσμο.