Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης (1821-1827) γεννήθηκαν στην Ελλάδα τρία πολιτικά κόμματα, το «ρωσικό», το «γαλλικό» και το «αγγλικό», τα οποία, όπως δηλώνουν σαφώς οι ονομασίες τους, είχαν ξενικό προσανατολισμό και διαδραμάτισαν εξέχοντα ρόλο στην πολιτική ζωή ώς τη δεκαετία του 1850. Ωστόσο, λίγα πράγματα είναι γνωστά για τα κόμματα κατά την περίοδο 1833-1843, όταν η βαυαρική δυναστεία υπό τον Όθωνα έθετε τα θεμέλια του νέου κράτους.

Ένας από τους σκοπούς αυτού του βιβλίου είναι να αντιμετωπίσει τα κόμματα για πρώτη φορά ως αντικείμενο διεξοδικής έρευνας: να τα εντοπίσει και να τα χαρακτηρίσει, να προσδιορίσει τα μέλη τους, να αναλύσει τη δομή και την κοινωνική λειτουργία τους και να εξετάσει γιατί το κύριο χαρακτηριστικό της ταυτότητάς τους ήταν ο προσανατολισμός τους στις ξένες Δυνάμεις.

Ως μελέτη για την κρατική συγκρότηση, το βιβλίο επιδιώκει να καθορίσει το ρόλο των κομμάτων σε ένα καθεστώς μη συνταγματικό και σε μια εποχή κατά την οποία διαμορφωνόταν η βασική δομή του ελληνικού κράτους. Ο συγγραφέας εισηγείται την άποψη ότι τα κόμματα, είτε ως ρυθμιστικοί παράγοντες είτε ως ενεργοί συντελεστές, επηρέασαν τη γένεση και την εξέλιξη των κρατικών θεσμών και ως εκ τούτου συνέβαλαν στη διαμόρφωση της δομής του σύγχρονου ελληνικού κράτους.