«Από την πρώτη κιόλας επαφή με το βιβλίο, ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται τόσο την προδρομική σημασία των «Εξομολογήσεων» και του «Suspiria» όσο και τη λογοτεχνική τους σπουδαιότητα. Τριάντα πέντε χρόνια μετά τη γέννηση του Φρόυντ, ο ντε Κουίνσυ μας μιλάει ήδη για τον αχανή κόσμο του ασυνείδητου, για την παντοδυναμία της παιδικής ηλικίας, για την ανυπαρξία της λήθης· κι αυτό σε μια γλώσσα ποιητική και σχεδόν θεολογική, κατά μέρη, και κατά μέρη τρυφερή και κάποτε, τέλος, χιουμοριστική.»
ΝΙΚΟΣ ΦΩΚΑΣ