«Δεν έρχεστε στο σπίτι μεθαύριο, να τα πούμε και να παίξουμε μπιρίμπα; Μην περιμένετε, βέβαια, μεγάλα πράγματα... Κάτι πρόχειρο... Μια μακαρονάδα κι έξω από την πόρτα!»

Πόσες φορές δεν το έχουμε ακούσει αυτό ή δεν το έχουμε πει κι εμείς; Έτσι, ταυτίζουμε τη μακαρονάδα με κάτι «πρόχειρο» και εύκολο. Κάτι που δε χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα. Κάτι σαν φαγητό δεύτερης κατηγορίας. Μια λύση της στιγμής. Μια γεύση απλή, από την οποία δεν πρέπει κανείς να έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις και προσδοκίες...

Ε, λοιπόν, κάνουμε όλοι ένα τεράστιο λάθος! Αυτό το «περιφρονημένο» πρόχειρο φαγητό μπορεί και πρέπει να γίνεται ένα υπέροχο έδεσμα, που να προκαλεί... ρίγη στον ουρανίσκο με μια ατέλειωτη ποικιλία συνδυασμού γεύσεων