Το βιβλίο απαρτίζεται από δύο ενότητες. Στην πρώτη ενότητα, εννέα νέοι αρχιτέκτονες και διδάσκοντες σε τέσσερις από τις έξι αρχιτεκτονικές σχολές της χώρας, είκοσι περίπου χρόνια μετά τη διάχυση των μεθόδων ψηφιακής σχεδίασης και γενικότερα των νέων τεχνολογιών αναπαράστασης και επικοινωνίας στην αρχιτεκτονική, ερμηνεύουν τους βαθύτατους μετασχηματισμούς που διαπερνούν την αρχιτεκτονική εκπαίδευση, το επιστημολογικό καθεστώς της αρχιτεκτονικής, αλλά και το ίδιο το σώμα της αρχιτεκτονικής πρακτικής. Πολύ περισσότερο από ένα νέο παράδειγμα αρχιτεκτονικού σχεδιασμού διαμορφώνεται μια νέα κατάσταση αρχιτεκτονικής, που έχει ως κεντρικό χαρακτηριστικό την έμφαση στην επεξεργασία της πληροφορίας. Η μετατόπιση αυτή αντανακλά γενικότερες αλλαγές, που σχετίζονται με ό,τι έχει ονομασθεί «κοινωνία της πληροφορίας», και απεικονίζεται σε ένα ολοένα και πιο διαφορετικό τρόπο κατοίκησης, μέσα σε ένα ολοένα και πιο δικτυωμένο κόσμο.

Στον ίδιο τόμο, ως ανεξάρτητη ενότητα, παρουσιάζονται δεκαπέντε projects από ισάριθμες φοιτητικές ομάδες, του Α.Π.Θ. και του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Πρόκειται για τη συγκομιδή ενός διαπανεπιστημιακού εντατικού σεμιναρίου για τα αποτελέσματα των νέων τεχνολογιών στην αρχιτεκτονική σκέψη, που οργανώθηκε τον Ιούνιο του 2005 από τις Αρχιτεκτονικές Σχολές των δύο πανεπιστημίων, με τη διασύνδεση των δύο Σχολών μέσω κοινού δικτυακού τόπου.