Το βιβλίο αυτό εξηγεί πως η Ελλάδα πέτυχε να γίνει πλήρες μέλος της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ) ξεκινώντας, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, κάτω από εξαιρετικά αντίξοες οικονομικές συνθήκες. Δεν σταματά όμως εκεί. Αντλώντας μαθήματα από τη δεκαετία του 1990, θέτει στόχους για το μέλλον και προτείνει τα μέσα για την επίτευξή τους προκειμένου να μεγιστοποιηθεί η ευημερία του ελληνικού λαού και να υλοποιηθεί η πραγματική σύγκληση, δηλαδή η σύγκλιση του μέσου επιπέδου ευημερίας της Ελλάδας με το μέσο όρο ευημερίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κοινός τόπος στα περισσότερα κεφάλαια του βιβλίου είναι η παράλληλη επίτευξη οικονομικής ανάπτυξης, κοινωνικής δικαιοσύνης και οικονομικής σταθερότητας.

Το βιβλίο αυτό δεν είναι απλώς ένα ακαδημαϊκό εγχειρίδιο, αν και η ακαδημαϊκή του αξία είναι επίσης μεγάλη. Γράφτηκε από συγγραφείς οι οποίοι είτε ήταν μέλη του οικονομικού επιτελείου που σχεδίασε και εφάρμοσε την οικονομική πολιτική που οδήγησε την Ελλάδα στην πλήρη συμμετοχή της στην ΟΝΕ, είτε, στην περίπτωση του Προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας Carlo Ciampi, του Κοινοτικού Επιτρόπου Pedro Solbes και του υπουργού Οικονομικών της Ολλανδίας Gerrit Zalm, ήταν υπουργοί Οικονομίας και Οικονομικών των χωρών τους την εποχή εκείνη και παρακολούθησαν από κοντά την προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης να επιτύχει τους στόχους της. Επομένως, το βιβλίο αυτό είναι κυρίως μια σημαντική συμβολή στο χώρο της οικονομικής πολιτικής και μπορεί να χρησιμοποιηθεί, μεταξύ άλλων, από τις κυβερνήσεις των υποψηφίων προς ένταξη χωρών, οι οποίες διαπνέονται από το όραμα της συμμετοχής τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την ΟΝΕ.