ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΤΩΝ ΓΡΑΦΩΝ

Κεντρική ιδέα όλων των Ιερών Κειμένων είναι η εσωτερική εξέλιξη του ανθρώπου, η αξιοποίηση δηλαδή ενός ανωτέρου επιπέδου δυνατοτήτων, που βρίσκεται μέσα του και στο οποίο θα φτάσει μόνο όταν ακολουθήσει μια ορισμένη Διδασκαλία που να μπορεί να τον οδηγήσει εκεί. Για να επιτύχουν το σκοπό αυτό τα Ιερό Κείμενα, χρησιμοποιούν από τα βάθη των αιώνων μια ειδική και καλυμμένη γλώσσα στην οποία οι λέξεις έχουν ένα διπλό νόημα εξωτερικό και εσωτερικό.

Στην Καινή Διαθήκη οι παραβολές και τα θαύματα του Χριστού είναι γραμμένο με τη γλώσσα αυτή και χρησιμοποιούνται σαν γέφυρα ανάμεσα στο εξωτερικό ή κατώτερο νόημα και το εσωτερικό ή ανώτερο νόημα. Τη γλώσσα αυτή ο άνθρωπος την έχει από καιρό ξεχάσει, αφού έχει αποκοπεί οπό την πηγή της Διδασκαλίας η οποίο την χρησιμοποιούσε.

Τι σημαίνει, «νερό», «πέτρα», «κρασί», «γη», «ουρανός». Πώς πρέπει να βλέπουμε την ιδέα του πειρασμού, του Καλού, της Σοφίας, της Δικαιοσύνης, της Προσευχής; Αυτό και άλλα είναι τα θέματα που διαπραγματεύεται με διεισδυτικότητα ο Μόρις Νίκολ στο βιβλίο αυτό επιδιώκοντας να φέρει στην επιφάνεια ένα μέρος οπό τη χαμένη αυτή εσωτερική γλώσσα η οποίο έχει ως σκοπό να οδηγήσει τον άνθρωπο στο ανώτερο επίπεδο των δυνατοτήτων του στο να γίνει δηλαδή ένας Νέος Ανθρωπος.