Όταν πρωτοέπεσε το βιβλίο της 'Αννας στα χέρια μου, ήταν Νοέμβρης του 1993. Αμέσως ένιωσα να έλκομαι: δέος και μια παράξενη συγκίνηση με συνεπήρε. Ρίγησα με την εξιστόρηση της ζωής και των προσπαθειών της πρώτης ομάδας των μαθητών του Γκουρτζίεφ, με τη συνάντηση και το ειδύλλιο της 'Αννας με τον Ουσπένσκυ, την περιγραφή του καφενείου Φιλίπποφ όπους σύχναζαν, τις όμορφες λευκές νύχτες της Πετρούπολης, και τα σπίτια τους, που ήταν όλα κοντά μεταξύ τους.

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ