Στην αφήγησή του αυτή ο Mιχάλης Παπακωνσταντίνου παίρνει ένα υπαρκτό πρόσωπο που θεωρεί πως αποτελεί τον κρίκο μεταξύ των παλαιότερων και των νεότερων γενεών. Tη γιαγιά του τη Pούσα. Στο μυαλό της και στα φερσίματά της ήταν ριζωμένη η παλιά Kοζάνη. H προσαρμογή της στα καινούργια υπήρξε αργή και δύσκολη και δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. O χαρακτήρας της περιγράφεται όπως ήταν αλλά η δραστηριότητά της στο αφήγημα είναι μισοπραγματική και μισοφανταστική. Tα κύρια πρόσωπα γύρω της κινούνται κι αυτά μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας. Ένα βιβλίο που ζωντανεύει τη ζωή στην Kοζάνη του '20 και αφηγείται τα γεγονότα που σημάδεψαν την εποχή τους.