Ο ΟΜΗΡΟΣ ΜΠΑΡ δε λεγόταν ούτε Όμηρος ούτε Μπαρ. Απλούστατα, έτσι μάθαμε να τον λέμε όλοι εμείς που συχνάζαμε στα μπαράκια τούτης της πόλης. Αν ήσουν τυχερός και αργόσχολος, μπορούσες μέσα σ' ένα βράδυ να τον πετύχεις σε πέντ' έξι μπαρ, πάντα στη μέση ενός μεγάλου κύκλου μισομεθυσμένων, να αφηγείται τις ιστορίες του...
Ήταν όμως όλες οι ιστορίες που έλεγε δημιουργήματα της φαντασίας του; Που τις έβρισκε; Πώς τις σκεφτόταν;

Ο ΟΜΗΡΟΣ ΜΠΑΡ, άτομο σκοτεινό και ομιχλώδες, περιφέρεται τα βράδια στα μπαράκια της πόλης μας και αφηγείται ιστορίες στις παρέες με αντάλλαγμα ένα ουίσκι, μια βότκα, ένα τζιν, μια μπίρα... Χάρη στην αφηγηματική του ικανότητα, στα μπαρ εισβάλουν πυροσβεστικά οχήματα, σκυλιά και άλογα με αφρισμένα στόματα, γυναίκες που φωνάζουν για τη σωτηρία του παιδιού τους, τενόροι μ' ένα σμήνος τζιτζικιών γύρω τους. Πακιστανοί με κλαψιάρικη φωνή, κολόπαιδα με νικοτίνη και πρόσωπα που αναζητούν το ιδανικό χαμόγελο... Στο βιβλίο αυτό περιλαμβάνονται οι ιστορίες του Όμηρου Μπαρ που διασώθηκαν οι άλλες κύλησαν στους υπονόμους.