Τίποτα δε βαραίνει την καρδιά του ανθρώπου περισσότερο από ένα μυστικό. Ακριβό σαν το χρυσάφι, πολύτιμο όπως οι αναμνήσεις της νιότης, αγαπημένο όπως όλα εκείνα που δε βρήκαμε ποτέ το θάρρος να πούμε.

Κι όσο γυρίζει ο καιρός και τα χείλη παραμένουν σφραγισμένα, τόσο κινδυνεύουμε να μας προδώσει ένα βλέμμα, μια ανεπαίσθητη κίνηση ή ένα τρεμούλιασμα που καραδοκεί στις άκρες των δαχτύλων.

Γιατί τα μυστικά της αγάπης δεν πιάνονται σε δίχτυα ούτε φυλακίζονται σε σιωπηλές κάμαρες για καιρό. Τις φεγγαρόφωτες νύχτες γλιστρούν απ' το παράθυρο και ταξιδεύουν με τον άνεμο, ψιθυρίζοντας προσευχές στις περαστικές στρατιές των αγγέλων.