Στάθηκε στην πόρτα και κοιτούσε στα αριστερά του τη γλυκιά μπαλαρίνα. Ήταν ένα πανέμορφο μουσικό κουτί, που όταν το άνοιγες χόρευε μια χαριτωμένη μπαλαρίνα. Ο παράξενος γέρος το πήρε στα χέρια του, το κούρδισε καλά και μετά το άνοιξε. Φάνηκε να ταξιδεύει σε παραμυθένιους κόσμους, Είχε κλείσει τα μάτια του και κάτι σιγοτραγουδούσε. Μόλις τέλειωσε η μουσική, άνοιξε τα μάτια του και με πατρική, θα έλεγα, φροντίδα έβαλε το κουτί ξανά στη θέση του. Και τότε ήταν που είδα τα χέρια του. Η κραυγή μου θα πρέπει να ακούστηκε μέχρι την κεντρική πλατεία, γιατί σε λίγο μαζεύτηκαν πολλοί στο υπόγειο και όλοι μου είπαν, ότι με είχαν βρει λιπόθυμο. Όσο για το γέρο, δε μου μίλησε κανένας.