Tι γίνεται όταν το «άγριο» παρελθόν βγαίνει σε μια δύσκολη ώρα στον αφρό και βυθίζει τα φαρμακωμένα του δόντια στη μνήμη των ανθρώπων; Πως προσπαθούμε να προχωρήσουμε όταν ζητάμε να ξεχάσουμε τι σκοτώσαμε (κάποτε) στη ζωή μας και τι κυνηγήσαμε με (παράλογο) πάθος και μετά τα αποστραφήκαμε; Ποιά ώρα μεταμορφώνονται τα αισθήματα και πότε αγγίζουμε πραγματικά το χρόνο, όταν ήδη ο χρόνος μας έχει εγκαταλείψει και μας αφήνει να κατοικήσουμε σ' ένα ερειπωμένο σώμα; Δεν είναι τα ερωτήματα του βιβλίου.

Eίναι τα ερωτήματα του συγγραφέα, που προσπαθεί να βάλει τάξη ανάμεσα σε ένα πρόσωπο και τα προσωπεία με τα οποία διάλεξε να ζήσει κάποιο διάστημα. Προσωπεία που άλλοτε είναι μια αγαπημένη πόλη και άλλοτε τα στοιχειωμένα πρόσωπα των παλαιών ερώτων. Tο αιώνιο πρόβλημα του διχασμού και του τεμαχισμού ενός ανθρώπου.