Είναι η πρώτη κωμωδία που ο Μολιέρος παρουσίασε στο Παρίσι: αποτελείται από επιμέρους ελάσσονες πλοκές αρκετά ανεξάρτητες μεταξύ τους. Πρόκειται για μια γεύση του ιταλικού και του ισπανικού θεάτρου που επλανάτο στο Παρίσι.

Τότε οι κωμωδίες δεν ήταν παρά ένας καμβάς παράδοξων περιπετειών, όπου κανένας δεν είχε ακόμα επιχειρήσει την παραμικρή σκιαγράφηση ηθών. Το θέατρο δεν ήταν εκείνο που οφείλει να είναι, η αναπαράσταση δηλαδή της ζωής του ανθρώπου.

Η ταπεινωτική για την ανθρωπότητα συνήθεια των ισχυρών να έχουν στην υπηρεσία τους τους λεγόμενους τρελούς είχε μιάνει το θέατρο.